Het sprookje van het prinselijke potje

Er was eens een prinselijk blauw potje Met glittersteentjes en zilveren streepjes. En op zijn dekseltje zit een oggelvorsje. Het potje mocht overal mee heen En was in andere landen bij hele mooie feesten. Daar wordt hij steevast door de prins gevuld.
Om vervolgens voor het gele vocht te zorgen. Maar bij het grote feest in zijn eigen land Moest het potje prinselijk braaf zijn. En werd steeds op zijn troon geplaatst Waar een paar bedienden voor het potje zorgde. Het potje zag allemaal andere potjes:
Met streepjes, ruitjes en lampjes. Die mochten mee feesten op zijn prinselijk feest En gingen van hand naar hand Maar niet ons prinselijk potje Dat stond maar op zijn troon onder een lamp.  Soms werd het potje opgepakt En dacht het dat het ook mee mocht feesten Dan werd er onder zijn oggelvorsje gegrabbeld
En vervolgens werd het prinselijk potje weer op de troon teruggezet. Maar het prinselijk blauwe potje wil mee feesten En zich in het feestgewoel storten Zodat het andere potjes kan leren kennen. En aan andere handen kon wennen. Want er komen steeds nieuwe leden van zijn houding
En die willen ook wat van het kleine blauwe ding.
Toch heeft ons blauwe prinselijke potje een hele grote
wens De prins heeft namelijk een rechterhand En het potje vindt die heel leuk Die rechterhand heeft hele zachte vrouwelijke handen. Want een prinsesseslijk blauw potje zijn, ziet het potje
ook wel zin en Dan mag het potje mee naar andere kamers
Waar het ruikt naar bloemetjes en parfum Want de kamertjes waar het potje nu vaak mag komen Ruikt het naar geel vocht, hop tabak en schrobbelèr Daarom hoopt het potje heel erg
Dat de rechterhand van de prins over haar vrouwe hartje
strijkt En het prinselijke blauwe MUNTEN potje meeneemt aan
haar zijde.